Marcin Jarnuszkiewicz (Warszawa)

Scenograf i reżyser teatralny. Absolwent Wydziału Architektury Wnętrz warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych i Wydziału Reżyserii PWST w Warszawie. Debiutował scenografią do głośnej inscenizacji Balladyny J. Słowackiego zrealizowanej w Teatrze Narodowym przez Adama Hanuszkiewicza. Wyreżyserował m.in.: Głosy I. Iredyńskiego, Białe małżeństwo T. Różewicza, Marię Stuart J. Słowackiego, Do Damaszku A. Strindberga, Samoobronę H. Kajzara, Królową śniegu H. Ch. Andersena, Urodziny infantki O. Wilde’a. Laureat wielu nagród, m.in. za scenografię do spektaklu Geza-dzieciak w reżyserii Z. Brzozy (VI Festiwal Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu), za reżyserię spektaklu Dzikie łabędzie wg H. Ch. Andersena (XXI Ogólnopolski Festiwal Teatrów Lalek w Opolu).

Teatr Cinema (Michałowice)

kier. art. Zbigniew Szumski
ul. Kolonijna 8
58-573 Piechowice-Michałowice
skr. poczt. 8/1
tel/fax +48 75 / 761 76 16
impresariat: Katarzyna Szumska
tel. kom. +48 602 192 270
e-mail: teatrcinema@wp.pl
www.teatrcinema.pl

Teatr Cinema powstał w 1992 roku. Tworzą zawodowi aktorzy, plastycy i muzycy, którzy pod dyrekcją Zbigniewa Szumskiego realizują w Michałowicach autorskie spektakle.Ktoś powiedział, że dziewięćdziesiąt dziewięć procent tego, co mieni się sztuką, sztuką nie jest. Wiem tak dobrze, jak na to, co wiem, że dzieło CINEMA mieści się w tym
procencie zarezerwowanym przez sceptyków dla sztuki. W dobrym towarzystwie są tu Mathaler i Kantor (…).
Cinema to teatr niezwykły: ani dramatyczny, ani pantomimiczny; nie jest teatrem tańca ani sceną muzyczną. Jednocześnie zawiera w sobie wszystkie te gatunki teatralne – i kilka innych. Sam jest gatunkiem teatralnym. Posługuje się niepowtarzalnym zbiorem form ekspresji, od – jeśli uznać to za bieguny – tragedii do kabaretu, od rapsodii do musicalu, od koturnu do akrobatyki. Od płaczu do śmiechu, przez te same łzy.
Moje pierwsze myśli o tym teatrze: Przejęcie się istnieniem tajemnicy zjawisk, które wydają się nie mieć tajemnicy. Dociekliwość w poszukiwaniu istoty czynności, zwłaszcza banalnej. Docenienie jej urody, bogactwa. Zakamarki naszej wspólnej wyobraźni, jej nisze, do których, jak się wydaje, nikt wcześniej nie zaglądał. Przetworzona na precyzyjne środki wyrazu radość ruchu. Ostatnia styczna psychiki z gestem. Niwelowanie odległości miedzy ascezą bezruchu a orgią motoryki, która niezauważenie przechodzi w bezruch. Wszystko w dzikim, a po mistrzowsku upilnowanym pochodzie scen, obrazów, wybuchów, samopowstrzymań (...).
Jerzy Łukosz
 
Lubelski Teatr Tańca
 
Centrum Kultury w Lublinie
ul. Narutowicza 32
20-016 Lublin
tel/fax +48 81 / 536 03 28
fax +48 81 / 536 03 14
e-mail: taniec@ck.lublin.pl
www.ltt.art.pl

LTT powstał w 2001 roku. Założycielem, choreografem i dyrektorem artystycznym LTT była Hanna Strzemiecka. Cały zespół rozpoczął jednak swoją pracę w 1993 r. w Grupie Tańca Współczesnego Politechniki Lubelskiej. Grupa ta, wywodząca się  z niezależnego ruchu studenckiego,  z biegiem czasu wypracowała własny, niepowtarzalny, a z czasem rozpoznawalny w Polsce i za granicą styl tańca i stała się jednym z wiodących zespołów tańca współczesnego w Polsce. Dzięki konsekwentnej realizacji artystycznych założeń Grupy, w listopadzie 2001 r. powstał profesjonalny teatr z siedzibą w Centrum Kultury w Lublinie.
LTT poszukuje własnej formy wypowiedzi poprzez kreowanie ruchu opartego na fizyczności ciała, eksponującego indywidualną ekspresję tancerza oraz trójwymiarowe istnienie ciała w przestrzeni. Istotne jest wykorzystanie gestu, nadającego specyficzny rys kreowanej postaci i tworzącego swoisty klimat spektaklu. Celem choreografa jest również wykreowanie oryginalnej architektury przestrzeni, podkreślającej relacje i znaczenie układów przestrzenno-czasowych. LTT wielokrotnie gościł na międzynarodowych festiwalach i prezentacjach w Polsce (m.in. Bytomiu, Krakowie, Kaliszu, Warszawie, Poznaniu, Łodzi, Sanoku, Białymstoku) i za granicą, m.in. w Szwajcarii, Francji, Finlandii, na Litwie, Węgrzech, Rosji, Niemczech, Austrii, Tunezji, Holandii, Białorusi.
 
Derevo (St. Petersburg / Dresden)
 
dyrektor artystyczny: Anton Adassinski
Festspielhaus Hellerau
Karl-Liebknecht str. 56 01109 Dresden Germany
tel. +49 351 801 43 56
fax +49 351 811 63 11
e-mail: office@derevo.org
www.derevo.org

Derevo jest jednym z najsłynniejszych europejskich teatrów awangardowych. Zespół założył w 1988 r. w St. Petersburgu Anton Adassinski, który wcześniej pracował w słynnym teatrze klaunów LICEDEJ. Przedstawienia Dereva, takie jak Red Zone, Driver czy Once, prezentowano na wszystkich kontynentach. Dzisiaj należą do klasyki współczesnego teatru eksperymentalnego. Grupa zdobyła wiele prestiżowych nagród, m.in.: 3-krotnie Fringe First Edinburgh Festival (1997 za najlepszą innowacyjną międzynarodową produkcję, 1998, 2002).
Derevo odrzuca próby nazywania i charakteryzowania grupy jako milczącego teatru, nowego teatru, rosyjskiego butoh. Fakt, spektakle DEREVA są bezsłowne. Oryginalnie i nowocześnie łączą różne style i teatralne tradycje: pantomimę, taniec współczesny, butoh, rosyjską awangardę, komedię dell' arte, klaunadę, performance, physical theatre i happening. Grupa do swoich projektów zaprasza gościnnie innych artystów, wierząc, że życie bez nauczycieli może istnieć, ale bez uczniów nie. Teatr DEREVO wykorzystuje każdą nadarzającą się okazję, żeby uczyć

Teatr Stajnia Pegaza (Sopot)
 
dyrektor: Ewa Ignaczak
ul. Mamuszki 2
81-703 Sopot
tel. +48 58 / 555 22 34
tel. kom. +48 609 690 038
e-mail: sopockasa@sopot.pl, eignaczak@sopot.pl
www.offdebicz.sopot.pl

Teatr powstał w 1981 roku w Gdańsku. Jego założycielką i reżyserem w czasie 30-letniej działalności jest Ewa Ignaczak. Rok 1987 jest rokiem przełomowym dla teatru. Zespół przenosi się do Sopotu i rozpoczyna pracę studyjną, która umożliwia wypracowanie charakterystycznego dla Stajni Pegaza warsztatu aktorskiego oraz formuły spektakli. Ewa Ignaczak sięga zazwyczaj po arcydzieła literatury, takich autorów, jak: Dostojewski, Mann, Grass, Kafka, Lagerkvist, ale traktuje je jedynie jako inspirację. Podczas długiej pracy koncepcyjnej, w którą zaangażowani są także aktorzy, rodzą się spektakle skupione, „gęste”, esencjonalne, które zmuszają widza do myślenia i nie pozostawiają
obojętnym. W taki sposób powstał np. Oskar-zm wg Blaszanego bębenka G. Grassa, nagrodzony II nagrodą w 1996 r. na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych ‘96. Stajnia Pegaza otrzymała kilka nagród na ŁST w latach 1999, 2002, 2004.
Teatr realizuje również projekty: Teatr a natura i Teatr a szaleństwo. W 1996 roku Ewa Ignaczak powołuje Ogólnopolską Scenę Prezentacji Off de Bicz – na plaży w Sopocie.
W 1998 roku nową siedzibą teatru staje się klub studencki Żak w Gdańsku. Tam powstają: Rybołówstwo wg Turbota G. Grassa oraz Przemienienie wg F. Kafki. W grudniu 2003 roku Teatr Stajnia Pegaza staje się integralną częścią Sopockiej Sceny Alternatywnej, której kierownikiem zostaje Ewa Ignaczak. Stajnia Pegaza brała udział w 30 festiwalach i projektach teatralnych w Polsce, Finlandii, Chorwacji, Danii, Francji, Niemczech i na Litwie.

Ewa Ignaczak - absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej Akademii Teatralnej. Założycielka i reżyser Teatru Stajnia Pegaza. Od października 2003 roku dyrektor Sopockiej Sceny Off de BICZ. Autorka tysiąca pomysłów na minutę. Kobieta wszechstronna i posiadaczka rozmaitych mniej i bardziej tajemniczych talentów. Energiczna i wrażliwa jak na artystkę przystało. Wg niektórych dyktator i perfekcjonistka (ale i tak wszyscy ją kochają). Wymaga pełnego zaangażowania, nie toleruje bylejakości, spóźnialstwa i bezmyślności. (...) Ona jest twórcą, który żywi się materią intelektualno-estetyczną literatury, a jednocześnie tę materię na swój sposób przekracza, łamie albo traktuje tylko wariacyjnie. Jej metoda pracy z tekstem to coś na kształt najdalej idącej, dowolnej reinterpretacji poprzez otwieranie rozmaitych sekwencji i wątków. (...) Byłaby to taka postawa żywienia się arcydziełem, przekładania go na własną estetykę – bez próby jego odgrywania. Powstaje przy tym niezwykle gęsty teatr, w którym język ciała, ruchu, emocjonalnych działań aktorskich dominuje nad materiałem literackim.
prof. Jan Ciechowicz, Uniwersytet Gdański

Teatr Akhe (St. Petersburg)
 
dyrektor: Vadim Gololobov
ul. Poushkinskaya 10 liter A – 310
191040 St. Petersburg
tel/fax +7 (812) 328 61 48
e-mail:axegroup@mail.ru
www.akhe.ru

Grupa została założona w 1989 r. przez trzech członków byłego teatru Yes-No Borisa Ponizovskiego: Maksima Isaeva, Pavla Semtchenko i Vadima Vasilieva. Ogłosiła się jako niezależna (pod względem stylu i formy), wykorzystując w spektaklach teatralnych elementy performance, filmu i sztuk pięknych. Artyści AKHE są wynalazcami autorskiego teatru syntetycznego: jednocześnie skomplikowanego, subtelnego, efektownego i poruszającego emocjonalnie. Rosyjski teatr inżynieryjny zwany też teatrem optycznym. Koncentruje się w swoich działaniach na przewrotnej interpretacji praw fizyki. Laureat prestiżowej rosyjskiej nagrody teatralnej Złota Maska (2005) i ikona niezależnej sceny teatralnej w Moskwie oraz St. Petersburgu. Jego cechą charakterystyczną jest stosunek do przestrzeni, światła i dźwięku, które traktowane są jako istniejące niezależnie postacie sztuki, a także aktorów pełniących jedynie funkcję operatorów. Aktorzy Akhe uczestniczą również w indywidualnych projektach, tworzonych z takimi grupami jak: Teatr Derevo (Rosja-Niemcy), Lantaaren (Holandia), Toiuhaus (Austria) czy Slava Polunin
(Rosja).Główną rolę w przedstawieniach AKHE odgrywa bardzo precyzyjnie wykreowana rzeczywistość, składowa scenografii (czy raczej używanych na scenie przedmiotów-rekwizytów) światła, projekcji filmowych i działań aktorskich. Wszystkie te elementy poddawane są eksperymentom opartym na przewrotnej interpretacji praw fizyki. Ten wyjątkowy zespół teatralny, zakorzeniony w sztukach wizualnych i kulturze offfowej, jest dobrze znany w europejskim świecie teatru alternatywnego.
Takiego teatru nie ma w Polsce. Laureat prestiżowej nagrody Fringe First 2003 Edinburgh Festival za spektakl White Cabine. Po raz pierwszy w Łodzi.

Teatr Gestu i Ruchu (Kraków)
 
kontakt: Marta Pietruszka
tel. +48 505 033 119
e-mail: martapietruszka@wp.pl
www.serwistanca.republika.pl/teatrgestuiruchu/index.htm

Teatr w 1988 roku założyły tancerka i choreograf Marta Pietruszka oraz reżyser i choreograf Olga Marcinkiewicz. Obie artystki były zainteresowane projektami łączącymi warsztat choreografa tańca współczesnego z analizą psychologiczną roli i gestu postaci scenicznej. W 2002 r., Marta Pietruszka zostaje kierownikiem artystycznym zespołu. TGiR współpracuje z artystami krakowskimi: Iwoną Olszowską (tancerz, choreograf), Bożeną Pędziwiatr (scenograf), Elżbietą Szczepaniak (kostiumolog), Andrzejem Sadowskim (aktor, reżyser) oraz Lucyną Kurek (kostiumolog). Realizowała projekty we współpracy z: EST, Śląskim Teatrem Tańca, Goethe Institut, Bunkrem Sztuki, TVP2, TVP Kraków.

Marta Pietruszka - jedna z prekursorek Tańca Współczesnego w Polsce. Tańczy od ponad 20 lat. Prowadzi regularne zajęcia z tańca współczesnego w Staromiejskim Centrum Kultury Młodzieży w Krakowie, poza tym warsztaty z techniki tańca współczesnego, improwizacji i tańców żydowskich na terenie całej Polski. Stypendystka MKiDN oraz NRW w Essen. Dyrektor artystyczny Teatru Gestu i Ruchu. Współpracuje z artystami z różnych dziedzin sztuki oraz przede wszystkim z teatrami dramatycznymi realizując choreografię do sztuk dramatycznych. Na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych otrzymała: w 2001 r. wyróżnienie indywidualne za jednorodność stylistyczną postaci Ofelii w spektaklu Śmierć Ofelii (oraz w Kategorii Solistów na Międzynarodowych Prezentacjach Współczesnych Form Tanecznych w Kaliszu, nagrodę Polskiego Teatru Tańca z Poznania) a w 2009 r. wraz z Pauliną Wysocką nagrody specjalne za wykonanie spektaklu 1287.

Nina Pietruszka - tańczy od kiedy pamięta. Pierwsze kroki stawiała w zespole tańca współczesnego Strecz w Krośnie. Od 2008 roku uczęszcza na zajęcia do Krakowskiej Akademii Tańca oraz uczestniczy w spektaklach Teatru Ciągle w Ruchu prowadzonego przez Martę Pietruszkę.

Paulina Wysocka - naukę tańca rozpoczęła w wieku 6 lat w zespole tańca współczesnego w Słupsku. Od 2003 do 2008 uczęszczała na zajęcia taneczne do Studia Tańca EST w SCKM w Krakowie. W Grupie Młodych Choreografów realizowała własne choreografie solowe. Ukończyła Choreografię Sceniczną i Instruktorski Kurs Kwalifikacyjny z dziedziny tańca współczesnego. W 2009 roku otrzymała Stypendium Twórcze Miasta Krakowa w dziedzinie tańca na realizację dwóch autorskich projektów.

Teatr Chorea (Łódź)
 
dyrektor: Tomasz Rodowicz
Stowarzyszenie Teatralne CHOREA
ul. Tymienieckiego 3
90-365 Łódź
tel. +48 / 42 646 88 65
tel. kom. +48 506 103 207
e-mail: chorea@chorea.com.pl
www.chorea.com.pl

Działalność Stowarzyszenia Teatralnego CHOREA jest kontynuacją; pracy dwóch grup rozpoczętej w Ośrodku Praktyk Teatralnych Gardzienice: Orkiestry Antycznej prowadzonej przez Tomasza Rodowicza i Macieja Rychłego oraz zespołu Tańców Labiryntu, prowadzonego przez Dorotę Porowską i Elżbietę Rojek. W swojej pracy od lat szukamy pomostu między kulturą antyczną a współczesnością. Próbujemy odpowiedzieć na pytania: jak przypomnieć mit Złotej Grecji i jak realizować go dzisiaj? Jak współczesnym językiem sztuki odczytywać to, co w tamtej kulturze
osiągnęło wymiar ponadczasowy.
W roku 2003 Orkiestra Antyczna otrzymała grant z Unii Europejskiej na realizację; autorskiego projektu artystyczno-badawczego Nieznane Źródła Muzyki Europejskiej – Antyczna Grecja, który został zrealizowany w ramach programu Komisji Europejskiej Kultura 2000. Zespół Doroty Porowskiej i Eli Rojek prowadził natomiast intensywne studia nad tańcem antycznym, realizował warsztaty dla młodzieży licealnej z różnych części Polski oraz prowadził zajęcia w Akademii Praktyk Teatralnych OPT Gardzienice.
W roku 2004 oba zespoły sformułowały wspólny program i powołały do jego realizowania Stowarzyszenie Teatralne CHOREA. Projekt Nieznane Źródła Muzyki Europejskiej - Antyczna Grecja wyznaczył trzy podstawowe kierunki naszej działalności: artystyczny - Choreia,  dydaktyczny - Paideia, badawczy – Zetezis.

Teatr Porywacze Ciał (Poznań)
 
adres do korespondencji:
ul. Folwarczna 29 E / 88
61-064 Poznań
tel. +48 695 434 726 / +48 601 839 524
e-mail: porywaczecial@gmail.com
www.porywaczecial.art.pl

Teatr Porywacze Ciał należy, według zgodnego głosu krytyki i środowiska teatralnego, do jednej z najważniejszych niezależnych grup teatralnych Polsce. W swoich autorskich spektaklach twórcy mierzą się z mitami popkultury, kpią z nich, przedrzeźniają je, a jednocześnie pokazują, jak dalece są przez nie ukształtowani. Z dużą swobodą poruszają
się we współczesnej przestrzeni kulturowej, cytują, komentują, przetwarzają obrazy i wątki zaczerpnięte z innych dziedzin sztuki. Zespół od początku działalności podjął próbę czytania nowej rzeczywistości, a jego sposób funkcjonowania jest rezultatem świadomej decyzji o programowo indywidualnym, nie powtarzającym znanych wzorów charakterze twórczości. Teatr wykorzystuje możliwości poetyki teatru alternatywnego, nie podkreśla jednak swojego alternatywnego rodowodu. Tworzą go zawodowi aktorzy, którzy wybrali pracę w teatrze nieinstytucjonalnym.