Teatr Formy

Został założony w roku1996 przez Józefa Markockiego, który wyrósł z Wrocławskiego Teatru Pantomimy i szkoły Mistrza Henryka Tomaszewskiego - prowadzi go do dziś.  W centrum zainteresowania zarówno Józefa Markockiego, jak i całej formacji, znajduje się człowiek i jego problemy na tle wyzwań jakie stawia przed nim współczesny świat. W jego dziełach pobrzmiewają zarówno inspiracje literaturą, jak i ponadczasowymi i ponadkulturowymi mitami.Uniwersalny język gestów jakim posługuje się teatr, pozwala na prezentacje spektakli na międzynarodowych scenach. Teatr grał m.in. w Japonii, Włoszech, Francji, Hiszpanii, Belgii, Holandii, Szwecji, Rosjii, Iranie i innych.

Teatr Snów

Powstał w Gańsku w latach 80., chociaż jego początki wywodzą się z roku 1974, kiedy to Zdzisław Górski założył Otwartą Grupę Teatralną. W latach 80. współpracował m.in z teatrem Tako, z którym utworzył Gdański Ośrodek Teatralny w Domu Kultury na Orunii. W dalszym ciągu dyrektorem artystycznym zespołu pozostaje Zdzisław Górski, który za swoją działalność został uhonorowany wieloma nagrodami.
 Zespół gra zarówno na ulicach, jak  i w przestrzeniach zamkniętych. Na scenie posługuje się ruchem, plastyką, rytmem i muzyką. Ważny jest dla nich sposób zagospodarowania przestrzeni, dlatego też wszystko, zarówno gest, jak i scenografia, oprawa muzyczna, rekwizyt, ruch mają w ich spektaklach swoje dokładnie wyznaczone miejsce. Jak sami mówią, ukształtowała ich twórczość Brunona Schulza.

Zespół przentował swoje przedstawienia na wielu prestiżowych festiwalach m.in. w Archangielsku, Avinionie, Brnie, Edynburgu, Gandawie. W 1992  za spektakl „Sanatorium“ otrzymał nagrodę Łódzkich Spotkań Teatralnych.

Teatr of Manhattan

Powstał w roku 1989. Obecnie kierownikiem artystycznym jest Maciej Chocholski. Jest teatrem czystego ruchu, bez zabarwień pantomimą, tańcem lub słowem. Poszukuje swoich środków wyrazu w obrębie plastyczno-ruchowej formy wypowiedzi. Dużą rolę odgrywa światło i muzyka, która komponowana jest osobno do każdego spektaklu. Teatr ten udowadnia, że potrafi działać bez literatury. Do tej pory zrealizował 16 przedstawień i zdobył wiele nagród na festiwalach teatrów alternatywnych w Polsce i w Niemczech.

Walny-Teatr

Założył go Adam Walny w roku 1999 jako teatr lalki i przedmiotu. Twórca i założyciel teatru jest lalkarzem, reżyserem, aktorem. Przy własnym teatrze założył Instytut Sztuki Lalkarskiej oraz Pracownię Teatru Przedmiotu przy Staromiejskim Domu Kultury w Warszawie. W spektaklach wykorzystuje różne tradycje posługiwania się lalką, maską i przedmiotem. Gra w warunkach studyjnych, jak i w plenerze. Jego spektakle były prezentowane na najważniejszych festiwalach sztuki lalkarskiej w Polsce i za granicą, gdzie zdobył wiele prestiżowych nagród.


Teatr Academia

Powstał w latach 90. założony przez Romana Woźniaka, od 1999 roku działa we własnej siedzibie na warszawskiej Pradze i jako jedna z pierwszych placówek przyczynił się do zmiany wizerunku tej dzielnicy Warszawy. Spektakle  należą do tzw. nurtu narracji wizualnej, operują intensywną plastyką obrazowań, precyzją ruchu scenicznego i jakością muzyki. Kształt teatru przez lata współtworzyli liczni aktorzy, tancerze, rzeźbiarze i muzycy. Teatr offowy, który produkuje rocznie jedną własną premierę autorstwa Romana Woźniaka oraz pokazuje debiuty studentów i absolwentów. Przestrzeń teatralna jest niewielka, co tworzy intymną atmosferę. Czasem w środku przedstawienia można usłyszeć przejeżdżający właśnie tramwaj. Teatr specjalizuje się w działaniu kulturotwórczym, animował kilka edycji „Sąsiedzi dla sąsiadów”. Każda z koleinych edycji ma międzynarodowy charakter, co tworzy przedziwny koktajl artystyczny i etniczny.


Karbido

Zespół powstał na przełomie lat 2002 i 2003 jako efekt luźnej współpracy Maota (CEZ) i Igora Gawlikowskiego (Formacya Bochianni). Wiosną 2003 roku dołączył do nich perkusista Paweł Czepułkowski. Muzycy zdecydowali się nagrać wspólną płytę, którą ukończono w listopadzie 2004. Muzyką tą zainteresował się Tomasz Sikora, który zaproponował formacji wydanie płyty w Hermetycznym Garażu. Po roku pracy pojawiła się debiutancka płyta pt. „Karbido“. Karbido działa głównie w obszarze post-rockowej muzyki improwizowanej i eksperymentalnej, często łącząc swoje poszukiwania z filmem, teatrem, architekturą i literaturą. Grupa uczestniczyła w najważniejszych światowych festiwalach teatralno-muzycznych, m.in. Musica Strassburg, World Music Days Brugge, Adelaide Fringe, VEO Valencia, Stimul Praha, Israel Festival czy Fringe World Perth Festival, podczas którego międzynarodowe jury nagrodziło „Stolik” tytułem The Best Fringe Word Performance 2012. W 2013 Karbido będzie gościem specjalnym prestiżowej Brooklyn Academy of Music w Nowym Jorku, inaugurując pierwszy sezon nowej sceny studyjnej.

W zależności od potrzeb konkretnego projektu Karbido współtworzą: Maot, Igor Gawlikowski, Tomasz Sikora, Peter Conradin Zumthor, Marcin Witkowski, Jacek Fedorowicz, Paweł Czepułkowski oraz Michał Litwiniec. Karbido zagrał ponad 200 koncertów m.in. w Polsce, Czechach, na Ukrainie, w Niemczech, Francji, Holandii, Hiszpanii, Izraelu, Irlandii i Wielkiej Brytanii.

Teatr Pantomimy Mimo

Założony w roku 2002 jako teatr jednego aktora przez Bartłomieja Ostapczuka szybko przekształcił się w zespół. Poszukiwania artystyczne aktorów Teatru Mimo zaowocowały wypracowaniem własnego języka teatralnego, w którym artyści starają się łączyć najważniejsze elementy sztuki kluczowych twórców i reformatorów współczesnej pantomimy. W teatralnej pracy poprzez ruch i gest próbują wyrazić esencję uczuć i emocji, nie stroniąc przy tym od odrobiny absurdu. Pragną by przy zachowaniu zasad sztuki pantomimy jedynymi granicami były granice ich wyobraźni. Od 2010 roku realizuje również spektakle plenerowe. Jego przedstawienia znajdują się w stałym repertuarze Teatru Królewskiego w Wilanowie i wystawiane są także w warszawskim Teatrze Na Woli. Prezentował swoje spektakle w Polsce i za granicą.


AKHE

Grupa, założona w 1989 roku przez Maxima Isajeva, Pavla Semczenko i Vadima Vasilieva, członków słynnego teatru Borisa Poznizovskiego „Yes No”, ma swoje korzenie w awangardowym ruchu artystycznym, który „eksplodował” w latach 90. w Petersburgu, dając początek przemianom w myśleniu o teatrze jako przestrzeni działań i eksperymentów twórczych. Artyści działali w słynnym petersburskim domu sztuki „Pushkinskaja 10”, gdzie do tej pory mieści się ich siedziba. Od początku swoich autorskich poszukiwań twórczych najważniejsza była dla nich niezależność formalna, stylistyczna i gatunkowa. Ich zainteresowania koncentrowały się przede wszystkim na sztukach pięknych, sztuce performance i filmie. Tworzyli „para-rytualne zdarzenia teatralne”, dzięki którym zasłynęli w środowisku artystycznym Petersburga i Moskwy. Po odejściu Vadima Vasilieva (w połowie lat 90.), artyści zaczęli się określać jako „teatr kolektywny”, zaczęli też zapraszać do współpracy profesjonalnych aktorów. W 1996 roku do zespołu ponownie dołączyła Yana Tumina, aktorka, która grała w ich wcześniejszych filmach eksperymentalnych. Od tego czasu tworzą spektakle sceniczne, uczestniczą w licznych festiwalach i projektach teatralnych, współpracują także z wieloma artystami i grupami, m.in. z Teatrem Derevo (Rosja/Niemcy), Lantaaren (Holandia), Toihaus (Austria), Slavą Poluninem (Rosja), Teatrem Formalnym (Rosja), Teatrem Project (Niemcy). Kontynuują także swoją działalność, jako malarze, designerzy, scenografowie, reżyserzy filmowi. Sztuka Teatru Akhe, to niezwykłe połączenie happeningu, sztuk plastycznych, instalacji, wideoartu i fotografii. Często są nazywani „rosyjskim teatrem inżynieryjnym” lub „teatrem optycznym”. Siebie, jako aktorów, określają mianem „operatorów przestrzeni scenicznej”. Główną rolę w ich przedstawieniach odgrywa bardzo precyzyjnie wykreowana rzeczywistość, składowa scenografii (czy raczej używanych na scenie przedmiotów-rekwizytów), światła, projekcji filmowych i działań aktorskich. Wszystkie te elementy poddane zostają eksperymentom opartym na przewrotnej interpretacji praw fizyki. Akcja dramatyczna zostaje tu zastąpiona logicznym następstwem obrazów i sytuacji. Artyści Teatru Akhe są wynalazcami autorskiego teatru syntetycznego: jednocześnie skomplikowanego, subtelnego, efektownego i poruszającego emocjonalnie.

Teatr InVitro

Teatr Prapremier InVitro działa przy Centrum Kultury w Lublinie od grudnia 2007 roku. Tworzy alternatywną propozycję teatralną o trwałym charakterze reperuarowym skierowanym głównie do osób młodych, poszukujących własnej drogi. Scena Prapremier InVitro to pierwszy w Polsce teatr, którego wszystkie realizacje mają charakter prapremierowy. Teksty wystawiane na deskach sceny są za każdym razem ich pierwszą odsłoną w kraju. Zgodnie z definicją „in vitro“ (łac. w szkle) jest funkcjonowaniem poza organizmem, a w tym przypadku poza organizmem teatru instytucjonalnego, a więc „praca z żywymi komórkami wyizolowanymi z organizmu macierzystego”. Scena Prapremier InVitro działa w Lublinie od grudnia 2007 roku przy Centrum Kultury w Lublinie. InVitro zaprasza do współpracy najciekawszych reżyserów młodego pokolenia, a także uznanych już reżyserów, dramaturgów i aktorów, którzy mierzą się z nieprezentowanymi wcześniej w Polsce tekstami.

Sambor Dudziński

Aktor teatralny i musicalowy, wokalista, kompozytor, multiinstrumentalista, wynalazca. Z zawodu aktor-lalkarz. Zajmuje się kompozycją muzyki teatralnej i filmowej, prowadzi też zajęcia wokalne w Krakowskiej PWST. Współpracował z Teatrem Muzycznym Capitol we Wrocławiu. Obecnie realizuje własne projekty artystyczne na scenach teatralnych i muzycznych. Jednym z jego „wynalazków” jest Time(less) Machine – Wehikuł Bezczasu zwany także Dźwiękowiązałką. Dudziński jest prezesem Stowarzyszenia „Ale Wiocha” - organizacji powołanej do „stwarzania i pielęgnowania piękna”. W malowniczym krajobrazie dolnośląskiego skansenu od 2009 roku Stowarzyszenie rewitalizuje i przystosowuje zabytki na potrzeby kultury, tworząc w nich rozmaite pracownie rzemiosła artystycznego.

Teatr A3

Teatr różności, teatralne panopticum. Nie posługuje się tekstem, choc ten czasami się pojawia. Nie jest teatrem tańca, a jednak ruch łączy z muzyką. Nie jest pantomimą, a gloryfikuje gest, ten najbardziej nieznaczny. Nie trzyma się linearnych historii, a aktorów wiąże siatką wzajemności; wodzi na pokuszenie humoru i zasępienia, przerysowania zwyczajności, groteski i absurdu. Przetwarza codzienność, tworząc z niej kod rytuałów, niezależnych aktów, które układają się na scenie w kolejne odsłony, sekwencje. Widzom pokazuje kalejdoskop obrazów – dynamicznych i statycznych, ostrych i rozmazanych wrażliwością. Nie nazywa rzeczy do końca, pozostawia tę sferę odbiorcy. (z materiałów teatru)


Teatr Gęsi i Róże

Jeden z najmłodszych teatrów biorących udział w Festiwalu. Powstał z połączenia pasji i przyjaźni. Reprezentuje Łódzki Dom Kultury. Ich spektakl „Księżyc i Magnolie“ był wielokrotnie nagradzany na festiwalach teatrów amatorskich w Polsce.


Teatr California

Wywodzi się ze Śródmiejskiego Forum Kultury w Łodzi. Obecna siedziba teatru to Łódzki Dom Kultury. Kierownikiem artystycznym jest Piotr Maszorek. Teatr California przygotowuje własne spektakle jak np. „Baranek“, „Romeo i Julia“, „Noc Misia“.


Teatr PST

PST jest teatrem małych form, otwartym na pomysły z zewnatrz. Do współpracy zaprasza wszystkich, którzy mają pomysł na własne zaistnienie na scenie i chcą zrealizować swój projekt we współpracy z teatrem, pod kierownictwem doświadczonego instruktora. Działa w Ośrodku Teatralnym Łódzkiego Domu Kultury od września 2008 roku. Pracuje w oparciu o metody wielkich twórców systemów aktorskich: Konstantego Siergiejewicza Stanisławskiego, Michaiła Czechowa, którzy postawili sobie za cel uwypuklenie prawdy w wypowiedzi scenicznej. Kierownikiem zespołu jest Przemysław Sowa – recytator i instruktor z wieloletnim stażem. Prowadzi on również konsultacje z zakresu sztuki słowa, opracowania interpretacji tekstów scenicznych, prozatorskich, poetyckich oraz dialogu.