Ulro to miejsce wysoce rozwinięte, idealne, wymarzone. Można tu zdobywać wiedzę, tworzyć  i śnić.  Panuje tu porządek i dyscyplina. Jest nawet czas na rytuał. Wszystkie potrzeby są zaspokajane. Tutaj nie można być nieszczęśliwym. Nie wolno być nieszczęśliwym. Może tylko przybysz dostrzega tu zasadniczy brak. Do braku sacrum  można  się przyzwyczaić  ale jedynie ono nadaje sens. Najgroźniejszym niebezpieczeństwem dla nas  jest pokusa snu i zapomnienia. W przyszłym świecie będzie o to jeszcze łatwiej. .„Ulro” jest terminem, a raczej symbolem pożyczonym od  Wiliama Blake’a oznaczającym smutną krainę, krainę duchowych cierpień, jakie znosi i musi znosić człowiek okaleczony. Czesław Miłosz w eseju  „Ziemia Ulro” tropi pewien brak lub tęsknotę, wyrażaną również przez  bliskich mu poetów i myślicieli. „A wszyscy oni widzieli inne niebo i inną ziemię". Jest to jeden z najważniejszych esejów Miłosza, zawierający przenikliwa krytykę zachodniej cywilizacji. Przed napisaniem tego eseju autor pracował nad powieścią science fiction "Góry Parnasu". Zdążył napisać pięć rozdziałów o upadku człowieczeństwa nieuchronnie związanego z postępem cywilizacji.
 

Scenariusz, scenografia i reżyseria: Zdzisław Górski
Kostiumy: Alicja Gruca
Konsultacja scenograficzna: Katarzyna Bazelak
Muzyka: collage

14.09.2013 g. 20.00 plac przy Miejskim Domu Kultury w Radomsku, ul. Brzeźnicka 5. Po spektaklu: 2 Dyskusja Festiwalowa z Artystami